ترکیب “فوتوتراپی” با شیمی درمانی ممکن است رویکرد قدرتمندتری برای مبارزه موثر با تومورهای تهاجمی ارائه دهد.
بیماران مبتلا به سرطان در مراحل پایانی اغلب باید چندین دوره از انواع مختلف درمان را تحمل کنند، که می تواند باعث عوارض جانبی ناخواسته شود و ممکن است همیشه کمک کننده نباشد.
فوتوتراپی نوعی درمان است که از اشعه ماوراء بنفش برای درمان بیماری های پوستی استفاده می کند. فتوتراپی می تواند علائم پسوریازیس و اگزما را کاهش دهد. این شکل از درمان برای همه سنین بی خطر است و یک درمان رایج برای زردی نوزادان است.
به امید گسترش گزینه های درمانی برای این بیماران، محققان MIT ذرات ریزی را طراحی کرده اند که می توانند در محل تومور کاشته شوند، جایی که آنها دو نوع درمان را ارائه می دهند: گرما و شیمی درمانی.
این رویکرد می‌تواند از عوارض جانبی که اغلب هنگام انجام “شیمی‌درمانی داخل‌وریدی” رخ می‌دهد، جلوگیری کند، و اثر هم افزایی دو روش درمانی ممکن است طول عمر بیمار را بیشتر از انجام یک درمان در یک زمان افزایش دهد. در مطالعه‌ای بر روی موش‌ها، محققان نشان دادند که این درمان تومورها را در اکثر حیوانات کاملاً از بین می‌برد و بقای آنها را به میزان قابل توجهی طولانی می‌کند.
شیمی درمانی داخل وریدی (IV chemo) نوعی شیمی درمانی است که برای درمان و از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. شیمی‌درمانی IV که در یک ورید بزرگ، معمولاً در بازو، دست یا قفسه سینه قرار داده می‌شود، رایج‌ترین روش شیمی‌درمانی است.
آنا ژاکلنک، محقق اصلی موسسه کخ MIT برای تحقیقات سرطان یکپارچه می‌گوید: «یکی از نمونه‌هایی که این فناوری خاص می‌تواند مفید باشد، تلاش برای کنترل رشد تومورهای در حال رشد سریع است. هدف به دست آوردن کنترلی بر روی این تومورها برای بیمارانی است که واقعاً گزینه های زیادی ندارند و این می تواند عمر آنها را طولانی کند یا حداقل به آنها اجازه دهد در این دوره کیفیت زندگی بهتری داشته باشند.»
- درمان دوگانه
بیماران مبتلا به تومورهای پیشرفته معمولاً تحت درمان های ترکیبی از جمله شیمی درمانی، جراحی و پرتودرمانی قرار می گیرند. فتوتراپی یک درمان جدیدتر است که شامل کاشت یا تزریق ذراتی است که با لیزر خارجی گرم می شوند و دمای آنها را به اندازه کافی افزایش می دهد تا سلول های تومور مجاور را بدون آسیب رساندن به بافت های دیگر از بین ببرند.
رویکردهای فعلی فوتوتراپی در کارآزمایی‌های بالینی از نانوذرات طلا استفاده می‌کنند که در مواجهه با نور مادون قرمز نزدیک، گرما ساطع می‌کنند.
تیم MIT در تلاش بود تا راهی برای ارائه فتوتراپی و شیمی درمانی با هم بیابد که به نظر آنها می تواند روند درمان را برای بیمار آسان‌تر کند و همچنین ممکن است اثرات هم‌افزایی داشته باشد. آنها تصمیم گرفتند از یک ماده معدنی به نام سولفید مولیبدن به عنوان عامل نوردرمانی استفاده کنند. این ماده نور لیزر را بسیار کارآمد به گرما تبدیل می کند، به این معنی که می توان از لیزرهای کم مصرف استفاده کرد.
برای ایجاد ریزذره‌ای که بتواند هر دوی این درمان‌ها را ارائه کند، محققان نانوصفحات دی سولفید مولیبدن را با دوکسوروبیسین، یک داروی آب‌دوست، یا ویواسین، یک داروی آبگریز ترکیب کردند. برای ساخت این ذرات، دی سولفید مولیبدن و ماده شیمی درمانی با پلیمری به نام پلی کاپرولاکتون مخلوط می شوند و سپس به صورت لایه ای خشک می شوند که می تواند به ریز ذرات با اشکال و اندازه های مختلف فشرده شود.
برای این مطالعه، محققان ذرات مکعبی با عرض 200 میکرومتر ایجاد کردند. پس از تزریق به محل تومور، ذرات در طول درمان در آنجا باقی می مانند. در طول هر چرخه درمان، یک لیزر خارجی نزدیک به مادون قرمز برای گرم کردن ذرات استفاده می شود. این لیزر می تواند تا عمق چند میلی متر تا سانتی متر نفوذ کند و اثر موضعی روی بافت داشته باشد.
کانلی می‌گوید: «مزیت این پلتفرم این است که می‌تواند بر اساس تقاضا به صورت ضربانی عمل کند. شما یک بار آن را از طریق تزریق داخل تومور تجویز می‌کنید و سپس با استفاده از یک منبع لیزر خارجی می توانید پلتفرم را فعال کنید، دارو را آزاد کنید و در همان زمان به فرسایش حرارتی سلول‌های تومور دست یابید.»
- از بین بردن تومورها
محققان درمان ریزذره ای را در موش هایی که نوع تهاجمی سلول های سرطانی از تومورهای سه گانه منفی سینه به آنها تزریق شده بود، آزمایش کردند. پس از تشکیل تومورها، محققان حدود 25 میکروذره را در هر تومور کاشتند و سپس لیزر درمانی را سه بار انجام دادند که بین هر درمان سه روز فاصله بود.
بلچر، که همراه با باردان، قبلاً روی سیستم‌های تصویربرداری نزدیک به فروسرخ برای کاربردهای تشخیصی و درمانی در سرطان تخمدان کار کرده است، می‌گوید: «این یک نمایش قدرتمند از سودمندی سیستم‌های مواد پاسخ‌دهنده نزدیک به فروسرخ است. “کنترل انتشار دارو در فواصل زمانی معین با نور، تنها پس از یک دوز تزریق ذرات، یک تغییر بازی برای گزینه های درمانی کمتر دردناک است و می تواند منجر به انطباق بهتر بیمار شود.»
در موش هایی که این درمان را دریافت کردند، تومورها به طور کامل ریشه کن شدند و موش ها بسیار بیشتر از موش هایی که شیمی درمانی یا فتوتراپی به تنهایی یا بدون درمان انجام شده بودند، زندگی کردند. موش هایی که هر سه دوره درمان را پشت سر گذاشتند نیز بسیار بهتر از موش هایی بودند که فقط یک درمان لیزری دریافت کردند.
پلیمر مورد استفاده برای ساخت این ذرات زیست سازگار است و قبلاً توسط FDA برای تجهیزات پزشکی تأیید شده است. اکنون محققان امیدوارند که این ذرات را در مدل‌های حیوانی بزرگ‌تر با هدف ارزیابی نهایی آنها در آزمایش‌های بالینی آزمایش کنند. آنها انتظار دارند که این درمان می تواند برای هر نوع تومور جامد، از جمله تومورهای متاستاتیک مفید باشد.
References:
